شته ی گل رز با نام علمی Macrosiphum rosae (L.) مهمترین آفت گل رز به شمار می رود. آفت مزبور روی جوانه ها و سرشاخه ها مستقر شده و با تغذیه از شیره ی گیاهی مانع باز شدن برگها و غنچه ها شده که در نهایت ضعف گل های رز را به دنبال خواهد داشت. به منظور معرفی ارقام نسبتا حساس و مقاوم نسبت به آلودگی های این شته، پارامترهای تولید مثلی آن روی 10 رقم مختلف گل رز، در سال 1389 در دانشگاه محقق اردبیلی بررسی شد. آزمایش در شرایط آزمایشگاهی، دمای 1±24 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±65 درصد و دوره ی نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی در اتاقک رشد انجام شد. برای انجام آزمایش و اندازه گیری طول دوره ی نمو، بقا و باروری شته از قفسه های برگی نصب شده روی بوته ها استفاده شد. نتایج نشان داد که ارقام مختلف گیاه میزبان اثر معنی داری روی شاخص های تولیدمثل شته ی رز دارد. نرخ ناخالص باروری شته روی ارقام رز تفاوت معنی دار داشته و بیشترین مقدار این پارامتر برابر 43/2/±40/49 پوره روی رقم Orange و کمترین مقدار آن 94/0±17/13 پوره روی رقم Tea مشاهده شد. کمترین مقدار نرخ خالص باروری روی رقم Tea (50/0±66/6 پوره) و بیشترین مقدار آن روی ارقام Coolwater (28/1+26/30 پوره) و Orange (98/0±38/29 پوره) محاسبه شد. همچنین کمترین مقدار پارامتر تعداد پوره به ازای هر شته بالغ در هر روز روی رقم Tea (04/0±54/0 پوره) ثبت شد. یافته های این تحقیق با معرفی رقم Tea به عنوان رقم نسبتا مقاوم گل رز، می تواند در کنترل بهتر شته ی رز در قالب مدیریت تلفیقی مورد استفاده باشد